คือเริ่มจาก ที่แต่ก่อนขายของมามามากมาย หลากหลายแบบ
และก็ไม่เคยคิดสูง มีแต่ทำไปเรื่อยๆๆๆ
ตอนเรียนขายน้ำหอมชนิดเติม(ตอนเรียนในกทม) จากโต๊ะเล็กๆๆขายเผื่อเอาเงินไว้เที่ยว เล่นซื้อของที่ต้องการของตัวเอง
ขายไปขายมาเป็นอาชีพหลักตั้งแต่ ปวส-ป.ตรี โดยไม่ต้องขอเงินทางบ้านอีก
จนจบก็กลับมาบ้าน เปิดร้านกิ๊ฟท์ช้อป เล็กๆๆก็ดี คิดว่าฉันทีรายได้วัน200-500 พอแล้ว ไม่มีหนี้
และมาทำงานปักเพราะ แม่รับไม่ไหวเยอะมาก
ก็เริ่มกู้เงินมาซื้อจักรเล็ก ลงไปลงมาก็มาลง เสื้อนักเรียน
แต่ที่จริงไม่อยากใหญ่โต อยากทำแบบวันละนิดหน่อย พอมีพอกิน มีเที่ยวมีใช้
แต่ภาระที่หนังอึ๊ง ผ่อนจักร ขายชุดนักเรียน หาทุนเล่นแชร์(7หมื่น) ส่งดอกคน(หมื่น)ซึ่งทุนเริ่มต้นติดลบ มันเลยหมุนไม่จบซักที จะ10 ปีแล้ว
คิดว่าซักวัน จะได้อยู่แบบสบายอยู่ตัว
ของานน้อยๆๆ พอมีพอกินพอใช้(แต่ใช้ของแพงละซิเรา)ที่เห็นใช้เงินซื้อของเป็นความชอบ
ไม่รู้น่ะบางคนเค้าคิดว่าทำไมไม่เก็บ แต่ทำงานโคตรเหนื่อย แต่ฉันไม่ได้ใช้ซักบาทจ่ายๆๆๆๆ อันนี้และคือสิ่งที่บำรุงหัวใจ(เข้าข้างตัวเองอิอิอิ)
#อย่าแชร์ในเฟสน่ะขอร้อง55555
กฏ-กติกา : ห้ามจำหน่าย, จ่ายแจก ซอฟแวร์ หรือส่วนหนึ่งส่วนใดของผลงานอันมีลิขสิทธิ์ ในเว็บบอร์ด Thaiemb แห่งนี้โดยเด็ดขาด
