ผมอ่านมาจากหนังสือพระนะครับ เป็นลักษณะเชิงคำคม
กาลเวลา กัดกลืนทุกสรรพสิ่งและตัวของมันเอง
ผมได้เแต่สรุปเอาเองว่า การที่เราได้กิดเป็นมนุษย์นั้นเป็นสิ่งที่มีค่าสูงยิ่งแล้ว เพราะฉนั้นทุกคนควรเพียรทำความดีให้เยอะๆ
หรือไม่ก็ขอให้คุณทำความเลวให้น้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ ในขณะที่กำลังมีลมหายใจอยู่
.......โดนครับ...นามธรรมสุดๆ...ผมตีความว่า "
ไม่มีสุขที่จีรัง หรือทุกข์ที่ถาวร ทุกอย่างเป็นวัฎจักรที่วนเวียนอยู่ในเงื่อนไขของเวลา เมื่อมีเกิดย่อมมีดับ"