กำลังใจ คนปักจักร

[The Cat]

แม้จะเปรียบตัวเองเป็นดอกหญ้า
แต่อยู่ยอดภูผาที่สูงใหญ่

แม้ดูน้อยต้อยต่ำกว่าใครใคร
แต่สูงได้ด้วยคุณค่าในตัวเอง

หากจะเปรียบตัวเองเป็นหิ่งห้อย
แสงอันน้อยแต่งดงามอย่าข่มเหง

บินโดดเด่นแข่งดวงดาวไม่คิดเกรง
ดูวังเวงแต่สวยยามค่ำคืน

ขอวอนเธออย่าดูแคลนตนไร้ค่า
ขอเพียงอย่าติดอยู่ความขมขื่น

คนทุกคนมีค่าด้วยจุดยืน
หากเจ้าลื่นล้มลงลุกขึ้นมา

สร้างกำลังเติมฝันเป้าหมายใหญ่
ตั้งมั่นไปก้าวผ่านสู้ปัญหา

แม้หนักเอาเบาสู้ซ่อนน้ำตา
ขอเพียงอย่าให้ใครเห็นความอ่อนแอ


จาก คุณไม่สามารถดูข้อความนี้.กรุณา ลงทะเบียน หรือ เข้าสู่ระบบ


ป.ล. กำลังท่องเน็ตหาข้อมูลอยู่แล้วเจอบทกลอนนี้ เลยเอามาฝากครับ

[kochai]

กระทู้นี้ ชอบมากครับ ขอบคุณมาก the cat
คนเรามีค่าอยู่ในตัวทุกคน แต่จะมากจะน้อย ก็อยุ่ที่ตัวเรา
มีทัศนคติทีดี คิดบวก ครับ สำหรับผมนะครับ the cat

[The Cat]

ใช้ชีวิตอยู่อย่างมีเกียรติ


อรุณรุ่ง…พุ่งแสง…ฟ้าแดงปลั่ง
คืนความหวัง…ดั่งนก…ที่ผกผิน
ร้างรารัง…ตั้งตา…ออกหากิน
ชีพไม่สิ้น…ดิ้นรน…ดั้นด้นไป

เมื่อทุกอย่าง…ต่างตื่น…ฟื้นจากหลับ
รื่นรอรับ…กับวัน…อันสดใส
ม่านฟ้ามี…สีทอง…ผ่องอำไพ
ชโลมใจ….ให้อยู่…อย่างสู้ทน

ส่งสัญญาณ…การมี…ชีวิตอยู่
เพื่อกอบกู้…ชูค่า…ทุกห่าฝน
ด้วยทะนง…บ่งว่า…ข้าก็คน
ที่ผลักตน…พ้นผ่าน…การดูแคลน

กับคืนวัน…ครรลอง…ของชีวิต
ไร้ญาติมิตร…ติดตาม…ความห่วงแหน
มีสมอง…สองมือ…คือตัวแทน
บนดินแดน…แสนคุ้น…ของดุนยา

มุ่งมั่นขอ…รอวัน…ฉันคืนกลับ
อาทิตย์ลับ…ดับล่วง…ไม่ห่วงหา
ขอพระองค์...ทรงรับ…กับดุอาอฺ
สู่เมตตา…ลากัน…นิรันดร

แต่งโดย سيلفيا عرفان