อาจเป็นบ้าน นี้หรือ คือเรือนตาย

[apinihan]

๐๐๐

เที่ยวโซซัด       โซเซ          พเนจร
มีเพียงหมอน     เสื่อผืน         ฝืนสังขาร
ออกร่อนเร่        เซซม          มานมนาน
ระกำกร้าน        ผ่านผัน         มาพันทาง

ตะวันพลบ        หลบแรม        แคมวิถี
พอเป็นที่          หลับแล         แค่ฟ้าสาง
พอดาวเดือน     เคลื่อนคล้อย   ลอยลับลาง
ออกเดินทาง     ท่องไพร         ไปอีกวัน

ก็มีบ้าง           บางเหย้า        เคยเข้าอยู่  
บ้างอดสู         บ้างเคร่งเครียด  บ้างเหยียดหยัน
บ้างทะเลาะ      เบาะแว้ง         สาปแช่งกัน
อย่ากระนั้น       จำใจ             ให้จากจร    

ได้มาพบ         บ้านไทยเอมบ์   เกษมศรี
ดั่งภุมรี           ได้ไออุ่น          กรุ่นเกสร
ถึงที่หมาย       ท้ายที่สุด         หยุดแรมรอน
ได้เรือนนอน     ผ่อนพัก           พำนักกาย

ขอฝากตัว       และหัวใจ         ไว้บ้านนี้
ขอเพียงที่       พิงพัก            หลักสุดท้าย
ขอเพียงเศษ    ไออุ่นแอบ         มาแนบกาย
เพียงใจหมาย    ลงซบตัก         พักนิรันดร์        
 
๐๐๐
อบอุ่น ซาบซึ้ง  เลื่อมใส  จากใจ  ขอบคุณ

[JTC]

ได้สดับ    รับบทกลอน   ให้อ่อนไหว

.... ขออภัย สะเทือนใจ จนแต่งกลอนไม่ออก 

แต่ขอยินดีต้อนรับทุกท่าน ไม่ว่าท่านจะมาจากไหน หรือ ยังอยู่ที่เก่าอย่างไร หรืออยู่ที่ใหม่อย่างไร ที่แห่งนี้จะไม่มีการแบ่งแยก แต่จะเป็นแหล่งพักพิงสำหรับทุกคน ทุกเพศ ทุกวัย ทุกเชื้อชาติ ทุกศาสนา ให้อยู่ร่วมกันอย่างเอื้ออารีย์กันต่อไป  ตราบที่ผมยังมีชีวิตอยู่ จะรักษาคำมั่นสัญญาในจุดยืนนี้ไว้ครับ

[The Cat]

[sataporn(ปิ๊ง)]

คารมแต่ละท่าน ช่างบาดใจซะเหลือเกิน  ขอคาระวะทุก ๆ ท่านครับ ผมสมาชิกใหม่