เป้าหมายที่สูงสุดและจุดหมายที่คาดหวังของเจ้าของกิจการร้านปัก

[kalasinpolo]

สมาขิกส่วนใหญ่ที่เป็นเจ้าของร้านปักหรือกิจการส่วนควบงานปัก ช่างตีบล็อค ช่างซ่อม ผู้ขายจักรมือสองหลายท่านได้ก็ได้ดำเนินธุระกิจนี้มาระยะเวลาช้านานต่างกันไป ในสภาวะปัจจุบันตลาดงานปักแต่ละท่านอาจประสบไม่เหมือนกันมีทั้งแบบสมหวังหรือผืดหวังต้องดิ้นรน กำลังไขว่คว้าไม่ทราบแต่ละท่าน มีแผนการกำเนินการต่อหรือกลยุทธุ์ทางการตลาดอย่างไรเกี่ยวกับธุรกิจนี้กันบ้าง

[Google]

ชอบกระทู้ท่าน Kalasinpolo ช่างคิด

ผมก็ช่างตอบ...


โรงปัก เป็นธุรกิจกลางน้ำ แบบ Subcontractors รับงานจากโรงงาน Garment

เมื่อ 15 ปีที่แล้ว ยัง Sunrise งาน Garment เยอะ โรงปักก็ได้ผลพลอยได้

แต่ยุคนี้ Sunset สุดๆ เพราะพญามังกร ดึงฐานแบรนด์ไป โรงงานGarment ที่เป็นOEM , ODM , OBM โดนผลกระทบเต็มๆ

หลายโรงหันมา ผลิต&ดีไซด์เอง บางโรงซื้อ License มาผลิตขายเอง

โรงปักโดนหางเลข บางโรงที่ไม่มีภาระเครื่องปักก็พอไปรอดเพราะ Break Event ต่ำ ทำราคาได้
แต่บางโรงปัก ยังมีภาระดอกเบี้ย (ถ้ากู้) หรือ ภาระผ่อน การทำราคาสู้ยาม Garment ตกต่ำ ก็แข่งลำบาก

ปัจจุบัน หลายโรงปักเริ่มรับจำนวนน้อย เริ่มซื้อหัวเล็ก เพราะงานจำนวนน้อยเริ่มมากับยุค Internet
อากู๋ทำให้เกิด Channel ใหม่ๆในการรับงานปัก.

เป้าหมายสุดท้ายของโรงปัก คือ ความยั่งยืนของงาน นอกจากปักสวยงานคุณภาพ ความรับผิดชอบต่อลูกค้า แล้วต้องทันยุคปรับตัวให้ทันกับการตลาดยุคใหม่ครับ

[kalasinpolo]

ขอบคุณท่านGoogle มากครับ ที่ช่วยถ่ายทอดมุมมองประสบการณ์และวิเคราะห์การตลาดของงานปัก ที่ผมตั้งกระทู้นี้เพราะว่า ผมเห็นกระทู้ของคุณ  Giftkids ที่ตั้งกระทู้ ถึงจุดเริ่มต้นของงงานที่เริ่มทำครับ(โดนใจ)ผมเลยเกิดความอยากรู้ว่าเเนวทางงานปักหรือที่เราทำๆกันอยู่นี่ทิศทางต่อไปจะเป็นไปในทางไหน แต่ก่อนผมทำงานกับนาย มีโอกาสนั่งคุยงาน นั่งทานข้าวไปด้วยก็ยังมีโอกาสได้ฟังนายวิเคราะห็ หรือถ่ายทอดให้ฟังส่วนใหญ่จะออกมาคำตอบคล้ายกันมากกับท่านGoogle ที่กรุณาตอบครับ มาวันนี้ไม่ได้อยู่กับนายเเล้วก็อาศัยเหล่าท่านๆนี่เเหละช่วยตอบหรือวิเคราห์ให้ได้รับฟังหรือรับทราบพร้อมกับท่านอื่นๆ  ความคิดหรือมุมองผมคิดหรือวิเคราะห์ต่อจากท่าน google เลยนะครับ เพราะมันเป็นจริงดังท่านกล่าว
งานปักบ้านเราขณะนี้ผมว่าการที่ใครจะลงเครื่องใหญ่ระดับ15-20 หัวแบบใหม่นี่เเกะกล่องนี่ผมว่าหายากครับถ้าไม่ใช่กลุ่ม ODM เเละ OBM หรือถ้าใช่ไม่ว่าใครก้ตามเเสดงว่า เงินหนาเเล้ว  หรือไม่ก็จุดคุ้มทุน(Break event point)ทั้งโรงงานได้คืนมาหมดเเล้วเอากำไรของกำไรมาลงทุนต่อ ในการที่จะทำการปักทุกวันนี้เครื่องจักรหรือการตลาดเปลี่ยนไปตามยุค Sunset หนทางสว่างเริ่มน้อยเต็มที่กับการที่จะมีออเดอร์งานเหมือนสมัยก่อน(งานเยอะ โรงปักน้อย ราคาดีแทบไม่มีคู่เเข่งทั้งในบ้านเราและนอกบ้าน) ผมมีความรู้สึกว่า ถ้าผมจะทำงานปักต่อไปเครื่องจักรใหญ่ระดับ15-18-20 หัว แทบไม่มีความจำเป็นถ้าต้องการขยายโรงปักด้วยเครื่องขนาดกำลังการผลิตขนาดนี้ สัก 4 เครื่อง (ไม่รู้จะเอางงานที่ไหนมาป้อนงานให้เครื่องจักรมีงานทำตลอด ถึงมีงานอยู่ดีๆราคาที่เราทำก็ว่าราคาถูกสำหรับลูกค้าแล้วก็ยังมีเจ้าใหม่มาทำราคาให้ถูกกว่าเราอีก) เเละถ้าวันไหนลูกค้าอยู่ไม่ได้เราก็เเย่ เพราะเรากับลูกค้าก็อยู่ในกลุ่ม OEM เป็นส่วนใหญ่ เเต่ก่อนยังไม่เจออย่างปัจจุบันก็ได้แต่ฝันว่าต้องการขยายให้มีเครื่องปัก 10-20 เครื่องเพราะเรารู้ราคางานเเละรายได้ในยุคนั้นๆ (นายตั้งเป้ายอดผลิตหน้าเครื่องเดือนละ เเสนถึงเเสนสองหมื่นต่อเดือนและก็ทำได้ด้วยกะละ 3500 บาทนี่เด็กๆเลยครับ)แต่ในปัจจุบันนี้ต้องเปลี่ยนความคิดใหม่ครับ เครื่องจักรเล็ก หัวจำนวนน้อยเป็นสิ่งมาแทนเครื่องจักรใหญ่ค่อยกลืนไปเรื่อยๆ
ผู้ลงทุนหน้าใหม่จะเลือกซื้อเครื่องจักรเล็ก ส่วนเครื่องจักรใหญ่ก็จะมีบ้างในกลุ่มผู้ใช้เก่าๆ(เเต่เป็นเครื่องมือสอง สาม) หรือไม่ก็ผู่ซื้อหน้าใหม่ที่เป็นเจ้าของกิจการการ์เมนต์เองแถมรับจ้างปักอีกด้วย เเนวคิดผมปัจจุบันนี้ ก็เลยต้องเปลี่ยนรูปแบบผสมผสาน เครื่องจักรมีเเล้วก็ทำไป ออเดอร์อย่างไหนมาก็จัดเครื่องให้ถูกกับงาน ตามสถาพของเครื่องจักรที่มี ถ้ามีออเดอร์แนวหน้าร้านก็ต้องมีการจัดหาหรือประยุกต์เครื่องจักรหัวจำนวนน้อยมารองรับพร้อมกับดำเนินงานตามรูปแบบการตลาดงานปักในปัจจุบัน พร้อมกับทำสิ่งที่ทำได้ควบคุ๋กับงานปักให้มีงานมีรายได้เสริมหรือเพิ่มโอกาส เรื่องคุณภาพ เเละการใส่ใจในการบริการก็ตามที่ท่าน "The Google" ท่านทิ้งท้ายไว้ให้เลยครับแล้วจะอยู่ได้เองเเหละครับ  ตอนนี้ผมว่าเป็นยุคSunrise ของเหล่าจักรเล็กงานหน้าร้านนะครับ ทั้งคนขายเเละคนซื้อจักร เห็นเปิดกันเยอะมาก อยากรู้ว่าที่ไหนมีร้านเเนวนี้ใกล้ ห่างกับท่านขนาดไหน ฤดูกาลปักเสื้อนักเรียนท่านลองขับรถไปตามถนนหนทางหรือตามซอยดู จะเห็นป้าย รับปักเสือนักเรียน ทั้งหน้าเก่าหน้าใหม่ ร้านขายเสื้อนักเรียนดั้งเดิมของเขา  ร้านเสริมสวย ช่างรับปะเปลี่ยนเสื้อผ้า (ส่งต่อร้านปัก)ทำกันเยอะเเยะเพราะใช้พื้นที่น้อยทำงานทำเงินได้เร็ว เงินสดๆ ด้วย เครื่องจักรผ่อนราคาสบายๆบางเครื่องปักงานเทอมเดียวคืนทุนเเล้ว ทำได้ดีแนะนำเพื่อนญาติพี่น้องมากัน เเนวเดียวกัน ช่างซ่อม พ่อค้าจักรมือใหม่มือสอง รับทรัพย์กันพร้อมหน้า ครับ ผมเองก็ยังต้องเอากับเขาบ้าง เพื่อความอยู่รอดครับ

[giftkids]

ยาววมากกกเดี๋ยวค่ำๆๆมาอ่าน 555

[realmadrid_c2]

ความฝันผม เฝ้าคิดถึงมันมาตลอด นะครับ ไม่รู้ว่าเล็กหรือใหญ่ สำหรับคนอื่น อย่างไร...

ผมมีความคิดที่ จะเปิดร้านหน้าร้านหลายๆร้านครับ หรือหลายๆสาขานั่นเอง

ผมจะจ้าง พนง. ให้มาคุมร้าน ไม่ใช่แค่จ้างครับ ผมจะให้เขามีหน้าที่คุมร้านเหมือนเป็นเจ้าของร้าน ที่นี่ทำงานคุมเครื่องจักให้เงินเดือน 6500 เอง

แต่ผมจะให้เขามากกว่านั้น ให้เท่าที่เขารู้สึกว่า ที่นี่คือบ้าน อยู่ที่นี่แล้วไม่อยากไปไหน ทำงานหนัก และจะได้เงินหนักไปด้วย

สำหรับผมสอนคนให้เก่งไม่ยากครับ เพราะผมมั่นใจตัวเองว่ามีสกิลการสอนคนที่ดี สอนให้เค้าเก่งได้

แต่ตอนนี้ ค่อยๆขยับครับ เครื่องก็ผ่อนหมดแล้ว เหลือหนี้อยู่ ไม่กี่แสน ก็จะหมดพันธะ

ตอนนี้ก็กำลังรวบรวม ความรู้ และทรัพย์สินไปพรางๆก่อนครับ

จนถึงตอนนั้น ผมก็จะ เริ่มต่อจิ๊กซอ ทีละชิ้นครับ ค่อยๆวางรากฐาน ทีละส่วน

บางคน เชื่อมั่นว่า เราทำเองดีที่สุด เช่นพ่อผม ทำเองมาตลอด คนงานไม่มา เราก็ทำ คนงานมาเยอะเราก็ไม่ทำ 

แต่แบบนี้มันจะเป็นแบบนี้ไปอีกสักเท่าไหร่ เราเลิกกิจการ ก็เท่ากับเราปิดกิจการ?

ผมไม่เอาครับ ผมมั่นใจว่า เรามีปัญญา และวาทะในการพูด ทุกคนต้องฟังเรา

ผมเชื่อว่าการทำงาน จะมีคนอยู่ 3 ประเภท

1. ทำงานแค่เป็นลูกจ้าง ไม่อยากทำอะไรยุ่งยาก อยากได้เงินเดือนแค่นี้ก็พอ
2. ทำงาน และเบื่องาน จำใจทำเพราะความอยู่รอด ใจลึกๆ อยากเก็บเงินสักก้อน เพื่อไปลงทุน.... และที่อยู่ทำงานต่อหลายๆปีเพราะออกไปไม่รู้จะทำอะไร เจ๊งมาก็เริ่มนับ 0 ใหม่
3. ไม่คิดที่จะเป็นลูกจ้างเลย

คนประเภท 1-2 ในประเทศไทยเยอะครับ ดังนั้นถ้าเราให้เงินเดือนที่มากกว่าที่อื่น และให้ความสบายใจแก่เค้า เค้าก็จะอยู่กับเราไม่ไปไหน

รากฐาน ผมพูดจบไปแล้ว ความฝันของผม ก็คือ

การเปิดหลายๆร้าน และมีผู้จัดการ คอยจัดการส่วนกลาง ของร้านต่างๆ คอยควบคุมแทนเรา
ผมต้องการที่จะมี พื้นที่เพื่อสร้างบ้าน และโรงงาน ในพื้นที่เดียวกัน แต่แยกส่วน
จัดอีเว้นท์ร้าน วางของขายกระจายตามตลาด

ทุกๆวันผมยังไม่ได้ลงมือทำมัน หรอกนะครับ แต่ผมจะจดไว้ ตลอดทุกครั้งที่เราคิดอะไรได้ (ตอนนี้มันอยู่ในสมองหมดแล้วจดบ่อยเกินฮาๆๆ)
และผมคิดเสมอ ผมจะไม่มีทางล้มเหลว....    

[Kriangkraiw]

ผมขอแนะนำ และมองแนวโน้มครับ
แตกต่างจากหัวข้อกระทู้ แต่ก็เป็นอนาคตที่น่าจะเป็นครับ

ยุคสมัยเปลี่ยน การทำการค้าก็เปลี่ยนตามครับ
ไม่ว่าการทำงาน คนที่มาทำงาน ก็เปลี่ยนไปตามยุคครับ
ตามกระทู้เก่าที่เคยตั้งไว้เรื่องคนทำงานไม่อดทนเพราะไม่ต้องทนอดครับ

การค้าก็ต้องปรับตัวตามครับ
ผมก็วิเคราะห์ตามความเห็นของผมล้วนๆนะครับ

ผมคิดว่ายุคนี้เป็นยุคที่คนเราใจร้อน ต้องการอะไรที่ดีและรวดเร็ว ราคาถูกหรือแพงว่ากันอีกเรื่อง
เป็นยุคของผู้บริโภคควบคุมตลาดเต็มที่ ไม่เหมือนยุคก่อนๆที่ผู้ผลิตป้อนมาให้ใช้ จะไม่ใช้ก็ไม่ว่าเพราะตัวเลือกมีน้อยครับ
ต่างกับยุคนี้ อะไรที่ให้บริการได้ง่าย ไม่ยุ่งยาก ไม่ซับซ้อน ครบวงจร จะรุ่ง หรือได้รับความนิยม

ร้านปักเองก็ต้องปรับตัวให้ทันกับความต้องการ
เช่นมีบริการที่ดี คุณภาพได้ ราคาเหมาะสมกับลูกค้าของท่าน
และต้องมีบริการที่หลากหลาย และครบวงจรมากขึ้น
เช่นสกรีน พิมพ์ เฟล๊กซ์ อุปกรณ์เสริมอื่นๆเช่นกีฬา บริษัท โรงแรม กู้ภัย โรงพยาบาล โรงเรียน ตามแต่กลุ่มลูกค้าของแต่ละร้าน
หรือบริการอื่นๆในอนาคตครับ

ผมมองแนวโน้มสำหรับร้านรับปักทั่วไปนะครับ ไม่มองทางฝั่งโรงงานรับปัก เพราะนับวันก็จะเป็นกลุ่มที่เล็กลงไปครับ

ผิดถูกประการใด เพิ่มเติมความเห็นได้ครับ
เกรียงไกร

[realmadrid_c2]

ที่สกลนคร เรื่องจริงเลยครับ แต่ก่อน เขาจะจ้างโรงปัก เดี๋ยวนี้ การ์เม้นท์ ซื้อเครื่องจักรมาทำเอง กันทั้งนั้น ผมไปเสนองานขอปักงาน เขาบอกมีจักรกันแล้วทั้งนั้น...

[Kriangkraiw]

ที่สกลนคร เรื่องจริงเลยครับ แต่ก่อน เขาจะจ้างโรงปัก เดี๋ยวนี้ การ์เม้นท์ ซื้อเครื่องจักรมาทำเอง กันทั้งนั้น ผมไปเสนองานขอปักงาน เขาบอกมีจักรกันแล้วทั้งนั้น...

ต้องโทษโรงปักนะ ทำงานช้า ไม่สวย เลยไม่อยากรอ ลงมาทำเองเลยดีกว่า

ล้อเล่นครับ แต่เป็นเรื่องจริงที่ตลกร้ายครับ
เกรียงไกร

[giftkids]

สำหรับร้านเล็ก
ที่เริ่มต้นจากจักรเล็กน่ะค่ะ
ลูกค้า ต้องการความสะดวกสบาย และการเข้าถึงง่าย เข้าใจง่าย ที่เดียวจบ
แต่ก่อนไม่เคยชายชุดนักเรียน ลูกค้าก็บอก ไม่เอามาจะได้ซื้อที่เดียว ก็ค่อยๆๆวางแผน
มีหลายท่านเลย มาถามหลังไมค์ว่า ต้องการลงชุดนักเรียนอย่างไร
เอ่ยถึงชุดนักเรียน ส่วนมากจะเป็นร้าน มรดก มาจากพ่อแม่ แต่ของมิ้งค์
เริ่มเอง ขลุกขลิก ล้มๆลุกๆๆ จนถึงตอนนี้ แต่ก็ทำต่อไป เพราะเห็นลูกค้าแล้วเรามีความผูกพันธ์ ทั้งๆๆที่ก็อยากจะเลิก เหมือนกัน
 
ต่อมาเสื้อโปโล เริ่มเข้ามา ลูกค้าก็มีเสื้อมั้ย จะได้ไม่ต้องไปหา
ก็ต้องเข้าโบ้เบ้ ไปหาเสื้อ เก็บนามบัตรทุกร้าน แล้วมันก็ต่อยอดไปเรื่อย
ทุกอย่างทำตามความต้องการของตลาด ที่ทำให้เรา ปักอย่างเดียวไม่ได้
ในเมื่อเรามีหน้าร้าน ใช้พื้นที่ใชัความสามารถ ให้ถึงที่สุด
และคู่แข่ง ร้านก็เปิดเพิ่มมากขึ้น แต่ จำนวนงานก็ไม่ได้ลดลงเลย กลับมากขึ้นมากขึ้น
ที่เห็นขายทุกอย่าง เพราะลูกค้าสั่งแล้วบอกหามาให้ด้วย ขี้เกียจหา  มาที่เดียวจบ
โอเคจัดให้.............สากกะเบือยันเรือรบ
และการขายใน IT ตอนนี้ถือว่าเป็นสิ่งจำเป็นน่ะ เพราะตอนนี้ฝ่ายจัดซื้อ แต่ละบริษัท เค้าหาใน อากู๋ ถึงแม้ยอดไม่เยอะ แต่ก็ทำให้เรามีงานต่อเนื่อง แถมได้เงินใช้ก่อนอีก
จบไงดี แค่นี้ล่ะ

 

[TUDEMB]

งานนักเรียนในยุคปัจจุบันต้องครบวงจรครับ  ไม่งั้นร้านใหญ่ที่ผูกขาดตลาดมาก้เป็นยักษ์ไปตลอดครับ
ขายชุดนักเรียนใช้เงินแยะครับ  หลักล้านเลยละ   แต่ถ้าเกิดด้วยงานปักยังมีจุดได้เปรียบ ลุกค้าต้องรองานปัก
ถ้าหาสินค้าให้ได้ยัง โอ นะครับ  แม้จะช้าไปบ้าง ขึ้นกับร้านสร้างเครดิตกับลูกค้ายังไง (เหมือนที่เจ้มิ้งค์ว่าไว้นั่นละ)

[giftkids]

งานนักเรียนในยุคปัจจุบันต้องครบวงจรครับ  ไม่งั้นร้านใหญ่ที่ผูกขาดตลาดมาก้เป็นยักษ์ไปตลอดครับ
ขายชุดนักเรียนใช้เงินแยะครับ  หลักล้านเลยละ   แต่ถ้าเกิดด้วยงานปักยังมีจุดได้เปรียบ ลุกค้าต้องรองานปัก
ถ้าหาสินค้าให้ได้ยัง โอ นะครับ  แม้จะช้าไปบ้าง ขึ้นกับร้านสร้างเครดิตกับลูกค้ายังไง (เหมือนที่เจ้มิ้งค์ว่าไว้นั่นละ)

เชื่อมั้ยมิ้งค์เริ่ม 5 หมื่น
อยากขายทำไง แถมขายตราสมอด้วย
โทรไปตามถุงเลย จะลงสินค้าทำไง เค้าก็ส่งเซลล์มา
ที่สำคัญคือ เซลล์ดู ร้านดูเรารับปัก ตอนนี้นมีจักรเล็ก ก็สั่งแค่พอติดร้าน ไซส์ล่ะโหล จ่ายสด สั่งไปกดเครื่องคิดเลขไปและก็สั่งไม่ถูก กระโปรงกางเกง ไซส์ไร ไงสีไร
มั่วมากกกกก  สุดๆๆ
แต่ก็ผ่านมาจนบัดนี้ ใครที่คิดขายเสื้อนักเรียน ต้องดู พื้นที่ ว่านิยมยี่ห้อไร
มิ้งค์เจ๊ง ของถูก 2 แสน ขายไม่ออก น่ะปัจจุบันยังอยู่ ลูกค้าไม่เอาจะเอาตราสมอ
ทำให้รู้เลยว่า ไม่ใช้ว่าของแพงขายยาก ของแพงขายง่าย ขึ้นอยู่กับกลุ่มเป้าหมายที่คุณอยุ่
แล้วจะตามมาด้วย อุปกรณ์ลูกเสือ เข็ม ขัด เห็นจุกจิก ปีนึงสั่งหลายอยู่
แล้ว เซลล์จะวิ่งมาเอง พอเห็นเราขายตราสมอ คราวนี้ก็จับเสือมือปล่าวกล้าต่อรอง ลงก่อนจ่ายทีหลัง
เหลือรองเท้า ลงแล้วเจ๊งแล้ว อันนี้ก็หลายแสน
เนื่องจากไ้ด้ครดิต สั่งแหลก หมุนไม่ทัน ไฟไหม้ ใช้หนี้หัวโต
เลยตัดรองเท้าออก บางทีมันก็ไม่ไหวถ้า กำลังเราไม่พอต้องตัด บ้าง แต่ลูกค้ายังถามตลอด เลยต้องบอก ทำไม่ไหวค่ะ  แค่นี้พอ5555

[Natcha_Sport]

ต้องโทษโรงปักนะ ทำงานช้า ไม่สวย เลยไม่อยากรอ ลงมาทำเองเลยดีกว่า

ล้อเล่นครับ แต่เป็นเรื่องจริงที่ตลกร้ายครับ
เกรียงไกร

.
.
.
เอาตรงๆไม่อ้อมค้อมเลยนะ งานที่เราทำเป็นส่วนหนึ่งของGarment เชื่อเถอะจุดที่ทำเงินจริงๆคือขาย(ปลายน้ำ หรือ downstream)ที่ท่านGooGleพูดถึง
.
เราจะทำยังไงกับโรงงานผลิตเสื้อ ตอบง่ายๆ จ้างมันผลิตเสื้อให้เราซิครับ งานผลิตเป็นส่วนที่ยุ่งยากแล้ใช้เงินเยอะที่สุดในเรื่องสต๊อกวัดถุดิบ(หลีกเลี่ยงที่จะทำเอง)Outsourceเอา
.
ถ้าท่านเป็นคนที่เก่งจริงๆไม่ต้องมีเครื่องปัก โรงงานเย็บ แต่ทำเสื้อขายได้ <--คนนี้จะรวยที่สุดในวงการ  แต่ถ้าเรายังมีความสุขอยู่กับโรงปักของเราทำไปเถอะครับ(ถ้าเราคิดใหญ่เวลาให้ครอบครัวจะน้อยลงทันที)
.
ความคิดเห็นส่วนตัวครับผม

[ต้อมบล็อคปัก]

ต้องบอกก่อนว่าผมไม่ใช่เจ้าของกิจการ แต่ในอนาคตก็อยากมีกิจการร้านปักเป็นของตัวเอง
โดยที่ไม่ต้องลงทุนซื้อเครื่องปักใหญ่และจำนวนหัวปักที่มากมาย อยากมีแค่หน้าร้านไว้รับงาน
แน่นอนว่าจะต้องซื้อจักรมาลง เอาแค่2-4หัว เพื่อจะได้ไม่ต้องไปแข่งขันการตลาดมาก
เพราะจักรใหญ่ต้องมีภาระใช้จ่ายเยอะ แล้วถ้างานปักเยอะเราก็แค่ส่งให้ร้านปักที่มีกำลังผลิตมากกว่าปักให้ เราก็แค่นั่งเป็นพ่อค้าคนกลาง
แนวคิดของผมอาจไม่มีทฤษฎีไม่มีวิชาการ แต่ผมว่ามันน่าจะทำได้จริงนะ
สรุปคือ ผมอยากมีแค่หน้าร้านไว้รับงาน

[Google]

.
.
.
เอาตรงๆไม่อ้อมค้อมเลยนะ งานที่เราทำเป็นส่วนหนึ่งของGarment เชื่อเถอะจุดที่ทำเงินจริงๆคือขาย(ปลายน้ำ หรือ downstream)ที่ท่านGooGleพูดถึง
.
เราจะทำยังไงกับโรงงานผลิตเสื้อ ตอบง่ายๆ จ้างมันผลิตเสื้อให้เราซิครับ งานผลิตเป็นส่วนที่ยุ่งยากแล้ใช้เงินเยอะที่สุดในเรื่องสต๊อกวัดถุดิบ(หลีกเลี่ยงที่จะทำเอง)Outsourceเอา
.
ถ้าท่านเป็นคนที่เก่งจริงๆไม่ต้องมีเครื่องปัก โรงงานเย็บ แต่ทำเสื้อขายได้ <--คนนี้จะรวยที่สุดในวงการ  แต่ถ้าเรายังมีความสุขอยู่กับโรงปักของเราทำไปเถอะครับ(ถ้าเราคิดใหญ่เวลาให้ครอบครัวจะน้อยลงทันที)
.
ความคิดเห็นส่วนตัวครับผม

ใช่เลยครับ Broker รวยเพราะ สมอง กับ ลิ้น

คนทำเหนื่อยจนไม่เห็นหน้าครอบครัว ได้ Margin ไม่เท่าเค้าครับ

แต่....ทุกอย่างแบกรับความเสี่ยงเป็นทอดๆ 

โรงงานแบกสต็อก
โรงปักแบกค่าเครื่อง
พ่อค้า , คนกลาง (Broker) แบกความกดดันจากลูกค้า และ ความเสี่ยงจากโรงงาน เพราะไม่ได้ผลิตเอง


**ชอบกระทู้แบบนี้จัง เหมือนได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็น จะแวะมาอ่านเรื่อยๆ ชักสนุก

[kalasinpolo]

ผม อ่านคำตอบของเเต่ละท่าน ที่ถ่ายทอดออกมา ผมจับทางถูกหลายทางเลยครับ สำหรับเส้นทางงานปักของผม ในสมัยปัจจุบันเเละอนาคต

เครื่องปัก ทำเงินง่ายได้เร็ว  ไม่มีขั้นตอนอะไรซับซ้อน เปิดสวิตซ์เครื่องปักจบรอบเกิดเงินทันที  เครื่องปักราคาหลักล้าน กับราคาหลักหมื่นหลักเเสน ปักงานได้ราคาเดียวกัน ไม่ได้ต่างกัน อยู่ที่การเสนอราคาเเละความพึงพอใจของลูกค้า

เจ้าของโรงปัก รับงานจากจากลูกค้า (ไม่ต้องไปรู้แม็กระทั้งใครคือ Broker) ใครจ่ายงานให้เก็บตังค์ที่คนนั้น
 
ต้นทุนหนักสุดคือเครื่องปัก  วัสดุสิ้นเปลืองส่วน ไหม วีราเน่ เข็ม อื่น เป็นต้นทุนแปรผัน ใช้หมุนเวียน กับออดเอร์หลายๆตั๋ว  ค่าเเรงงาน ค่าโอที ยิ่งทำยิ่งคุ้มถ้าบริหารดีมีประสิทธิภาพ จ่ายค่า Incentive เมื่อทำเป้าหมายได้ หรือจ่ายเเบบ Piecs rate  สำหรับงานที่ทำยากหรือ งานที่กำหนดเวลาไม่เเน่นอน

สถานที่ ไม่ต้องตกเเต่งหรูหรา ถ้ามีออเดอร์ที่ได้รับจากลูกค้าที่ไม่เน้น จะซ่อนตัวอยู่ตามตึกแถวที่ไม่ค่อยเปิดประตูทำงาน  ยกเว้น งานหน้าร้านที่ขึ้นอยู่สถานะลกค้าที่เราจะให้บริการเเละสถานที่ทำเลตั้ง ราคาค่าบริการตต้องสูงกว่าแหล่งอิ่นๆ  สามารถขยายสาขาได้ไม่อั้นถ่ามีทีมงานเพียงพอ เครื่องจักรขนย้ายง่าย

การรับออเดอร์ทำเงิน สามารถเปลี่ยนรับงานตามฤดูกาล เช่น ปักเสื้อนักเรียน ปักตาลปัตร  ปักงานตามกระเเส  ไม่มีงานเหล่านี้ เเหล่งอื่นตามความต้องการของผู้บริโภคที่หลากหลาย

  
 มุมองผมเป็นเเนวๆนี้ อยากฟังจากท่านอื่นต่อครับ  หรือท่านเดิมๆที่เคยตอบมาบ้างเเล้ว ก็ยังอยากจะฟังครับ