แชร์ประสบการณ์สำหรับเจ้าของกิจการนะครับ
(ท่านใดเป็นลูกจ้าง อยากให้เม้นท์เต็มที่ ผมอยากฟังมุมมอง)
....สมัยก่อน ลูกอีสาน ลูกชาวนา เข้ากรุงหางาน เพราะต้องส่งเงิน
ทำงานขยัน อดทน ไม่บ่น เจ้านายต่อว่า ไม่พอใจก็อดทน เพราะดีกว่า "ทนอด"
คนที่หัวก้าวหน้า ก็ขยันเก็บเงิน จนเป็นเถ้าแก่เอง ก็มีให้เห็นเยอะ
.... สมัยนี้ ยุค Lotus , 7-eleven บุกอีสาน ลูกชาวนาเริ่มผันเป็นลูกพ่อค้าแทน
ชาวบ้านที่มีสวน มีนา ก็ขายแล้วเปิดร้านขายของ ,ซักรีด ,ร้านอาหาร เพราะสบายกว่าทำนา
ลูกชาวนา เรียนจบเข้ากรุง เพื่อหาประสบการณ์ หาแฟน!
ส่งเงินกลับบ้างแต่ไม่เดือดร้อนมาก ขนาดตกงาน ยังขอเงินที่บ้านส่งมาเป็นค่ากินค่าอยู่ช่วงรองานได้เลย
เจ้าของกิจการ ถ้าตำหนิ หรือ มีงานให้ทำมากๆ ลูกจ้างเหล่านี้จะลาออกทันที
งานยุค Internet หาง่าย เด็กเหล่านี้แค่อยากหางานเพื่อมีเงินใช้จ่ายไปวันๆเท่านั้น สักวันเค้าก็จะกลับบ้านอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องอดทนเพื่อความก้าวหน้า
ท่านใดมีประสบการณ์ หรือ คำอธิบาย สำหรับเด็กทำงานสมัยนี้ เชิญแลกเปลี่ยนได้นะครับ
ป.ล. ท่านใดมีวิธีมัดใจเด็กให้อยู่นานๆ ขอคำแนะนำด้วยครับ

ผมลองทำหมดเท่าที่คิดได้ ให้รายได้เยอะๆ ให้อิสระการทำงาน ให้สวัสดิการ
และมีความคิดว่า ใครเก่งๆก็จะให้เป็นเจ้าของร่วม แต่...เด็กทำงานก็ยัง
