~@~ นกกระจาบ กับ ชาวนา ~@~

~@~ นกกระจาบ กับ ชาวนา ~@~

นางนกกระจาบตัวหนึ่งฟักไข่อยู่ในรัง ซึ่งเป็นเขตนาข้าวของชาวนา

เมื่อลูกๆ ของนางฟักออกเป็นตัว รวงข้าวในนาก็เริ่มสุก

ก่อนออกไปหาอาหารในเวลาเช้านางนกกระจาบสั่งลูกๆ ไว้ว่า

หากได้ยินชาวนาพูดอะไรให้จำไว้แล้วบอกกับแม่

“แม่จ๋า..วันนี้หนูได้ยินชาวนาพูดกับลูกชายของเขาว่าข้าวในนาเริ่มสุกแล้ว

จะไปขอแรงเพื่อนบ้านมาช่วยเกี่ยวในวันพรุ่งนี้

เรารีบอพยพไปอยู่ที่อื่นกันเถอะนะแม่” ลูกนกรีบบอก เมื่อแม่นกกลับมาที่รัง

“รอไปก่อนเถอะลูก ถ้ามนุษย์คิดขอแรงให้คนอื่นมาช่วย เขาก็ยังไม่ได้ลงมือเกี่ยวข้าวหรอก”

แม่นกตอบพร้อมกับสั่งว่าหากได้ยินชาวนาพูดอะไรอีกก็ให้จำไว้

วันต่อมา เมื่อแม่นกกลับจากหาอาหารลูกนกก็เล่าให้ฟังว่า

“แม่จ๋า..วันนี้หนูได้ยินชาวนาพูด กับลูกชายของเขาว่าข้าวในนาสุกได้ที่แล้ว

รอช้าต่อไปไม่ได้ เขาจึงสั่งลูกชายให้ไปขอแรงญาติๆ มาช่วยเกี่ยวในวันพรุ่งนี้

เรารีบอพยพไปอยู่ที่อื่นกันเถอะนะแม่"

” รอไปก่อนเถอะลูก ถ้ามนุษย์คิดขอแรงให้ญาติๆ มาช่วย

เขายังคงไม่ได้ลงมือเกี่ยวข้าวหรอก เพราะคนอื่นๆ เขาก็มีงานต้องทำเหมือนกัน” แม่นกตอบ

เช้าวันที่สาม เมื่อแม่นกกลับจากหาอาหาร ลูกนกก็รีบเล่าให้ฟังว่า

“แม่จ๋า..วันนี้ได้ยินชาวนาพูดว่าข้าวสุกเต็มที่แล้ว

รอเพื่อนบ้าน หรือญาติพี่น้องต่อไปไม่ได้ จะต้องลงมือเก็บเกี่ยวด้วยตัวเอง

ให้ลูกชายของเขาไปจ้างคนมาช่วยในวันพรุ่งนี้ เรารีบอพยพไปอยู่ที่อื่นกันเถอะนะแม่”

“ ตกลงจ๊ะลูก เพราะเมื่อใดทีมนุษย์เลิกหวังพึ่งพาอาศัยผู้อื่น เขาก็จะเริ่มลงมือทำด้วยตนเองทันที ” แม่นกรับคำ

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า...

หากต้องการประสบความสำเร็จ จงเริ่มลงมือทำงานเดี๋ยวนี้และทันที อย่าหวังพึ่งพิงผู้อื่นหรือผัดวันประกันพรุ่ง
[/size]