คืนนั้น.....

กลางดึกคืนนั้น..............

ผมกลับจากงานเลี้ยงวันเกิดเพื่อน
ถึงบ้านด้วยอาการเมาได้ที่
พอเข้าห้อง ผมก็รีบเปิดสวิทช์ไฟ
เห็นเธอนอนนิ่ง........ไม่รู้สึกรู้สา
ผมจึงกดสวิทช์ไฟ ปิด-เปิด อยู่หลายครั้ง.....
หวังว่าเธอจะมีอาการตอบสนอง
แต่เปล่าเลย.....เธอยังคงนอนนิ่งอยู่เหมือนเดิม
ผมชักเริ่มหงุดหงิด คิดไปคิดมาอยู่พักนึง

แล้วผมก็ผลุนผลันเข้าไปปลดเปลื้องเครื่องห่อหุ้มของเธอออก
เอาไฟฉายส่องดูเครื่องเคราของเธอ
ผมถอดแว่นออกด้วย เพื่อจะได้ตรวจดูภายในของเธอโดยไม่มีมาอะไรขวางกั้น
..จับนู่น ...บีบนี่ ....ดึงนั่น
...........ทุกอย่างก็ดูปกติ

ผมนิ่งและคิด.........
'เธอเป็นอะไรไปเนี่ย'
สุดท้าย....ผมตัดสินใจใช้มือซ้ายแหวกเส้นสายรุงรังของเธอ
แล้วใช้มือขวาประคองไขควงประจำกาย เคลื่อนผ่านเข้าสู่ภายใน
และพยายามจะไขปริศนาคาใจ
"โอ้ พระเจ้า!"
"ทำไมมันฝืดอย่างงี้"
"จริงสิ เธอยังไม่เคยผ่านมือใครเลยนี่"

ใจหนึ่งก็ชักโมโห แต่อีกใจหนึ่งก็ยังห่วงเธออยู่เหมือนกัน เลยไม่ฝืนดำเนินการต่อ
ไม่อยากให้เธอเป็นอะไรไปมากกว่านี้
เพราะกว่าจะได้เธอมาครอบครองก็เหนื่อยยากไม่ใช่น้อย
หากต้องสูญเสียเธอไป อีกเมื่อไรจะมีปัญญาหามาได้อีก

'แต่เธอเป็นอะไรล่ะวะ' ผมตะโกนอยู่ในใจ
อุตส่าห์วางแผนไว้แล้วว่า จะกลับมาหาความสำราญกับเธอซักตั้งก่อนนอน

ตุ้บ! ตุ้บ!
มือไปไวกว่าความคิด
กว่าจะรู้ตัว ผมก็ทุบเธอไปแล้ว 2 ที
แต่เธอก็ยังคงนิ่ง ไม่ไหวติง
ได้ยินเสียงลมหายใจรวยริน
".............กรูจะบ้าาาาาา"

ความโมโห ความกังวล ความเสียใจ ความสำนึกผิด
พากันถาโถมเข้าสู่ห้วงสำนึกผมอย่างไม่ปราณี จนผมผล็อยหลับไป........ข้างๆเธอนั่นเอง

วันรุ่งขึ้น.........
...
...
...
...
.....

ผมตัดสินใจอุ้มเธอไปพันธุ์ทิพย์

ช่างบอกว่า "แร็มเสีย"
จ่ายไปสองพันกว่าบาท.......สบายใจ

ตอนนี้ผมกับเธอมีความสุขกันมากครับ