ThaiEMB.com สังคมแห่งมิตรภาพ และการแบ่งปัน

  เจอคำถามหนึ่งจากที่แห่งหนึ่งที่ถามว่า ทำอย่างไรถึงจะรักงานปัก อ่านดูคร่าว ๆ จับใจความได้ว่าคนถามถูกดึงให้มาทำงานด้านนี้ด้วยความไม่เต็มใจ อยากตอบให้ฟังเหลือเกินแต่ก็ตอบให้ไม่ได้เลยเขียนไว้ลอย ๆ ในนี้ก็แล้วกันครับ

ผมเชื่อว่า สมาชิกในเว็บบอร์ดแห่งนี้ที่ทำอาชีพด้านงานปัก ตอนแรกก็คงไม่มีใครรักงานปักสักคนหรอกครับ แล้วเริ่มรักตอนไหนนี่สิ ผมคิดว่าผมน่าจะมีคำตอบให้คือ เริ่มรักเมื่อเราสามารถ ทำลายปักได้(ไม่ต้องเก่งมากมายแต่ขอให้เอาตัวรอดได้) และ เริ่มหาเงินจากความสามารถของเราได้ ก็คงมีเท่านี้มั้งครับ

แล้วเพื่อนสมาชิกล่ะครับ เริ่มรักอาชีพนี้ตอนไหน...

ตอนที่ทำแบบฝึกหัดส่งอาจารย์เจทีซีแล้วผ่านครบแปดบทครับ  ;)

ของผมแต่ก่อน เป็นคนรับงานช่วยเมีย งานปักไม่เคยช่วย ทำไปทำมา กลับตรงกันข้าม ดำเป็นขาว ขาวเป็นดำ ตั้งแต่มีจักรปักคอมฯ เข้ามา กลายเป็นว่าเมียเป็นคนรับงานไว้ให้ผมทำ  :( ;D

จะรักมากขึ้นอีก ก็ต้องทำแบบฝึกหัดใหม่ อีก 8 บทซิครับ น้องเอ็ม  และช่วยกันแนะนำ แบ่งปัน ความรุ้ที่ได้ กับเพื่อนสมาชิก
ก็จะยิ่งรักงานปักและรักบอร์ดแห่งนี้ มากๆ เหมือนกับผมครับ :-*

ทำมาหลายอย่างก็ลุ่มๆดอนๆ  ตอนนั้นสิ่งที่อยู่ในห้วคิดว่าจะอยู่อย่างไรกับรายได้ที่ชักหน้าไม่ถึงหลังแล้วก็เปลี่ยนอาชีพไปเรื่อย  กับงานปักระยะแรกปักแต่เสื้อนักเรียนรายได้เข้ามาก็โอเคเลยครับ พอเข้าไปศึกษาก็ทราบว่างานปักสามารถต่อยอดขยายงานได้บวกกับผมเรียนโปรแกรมแล้วผมรู้เรื่อง  ผมทำได้เลยไม่รู้สึกเบื่อแต่ก็ใช้เวลาทั้งวันอยู่กับมันหลายเดือน ก็เลยรู้สึกว่าสิ่งนี้แหละที่ความมั่นคงกับชีวิตกับครอบครัวและก็เหมาะกับผมที่สุดแล้ว  :-*

ถ้ามานั่งเฝ้าจักร แล้วก็ปักตามลายที่เขาทำให้มา ผมว่าคงทำให้รักงานนี้ได้ยากครับ แต่ถ้ามานั่งปักผลงานที่เราทำเองขึ้นมากับมือ เมื่อนั้นท่านจะหลงรักในการปักในสักวันโดยไม่รู้ตัว...

เมื่อได้ผลงานตามที่เราต้องการ ก็มีความสุข มากกว่า ขายเสื้ออีก  และเรื่องรายได้ :-* :-*
การลงทุน ลงเครื่อง ผ่อนเป็นงวดๆๆ แน่นอน ค่าไหม ผ้า เล็กน้อย ไม่มีของตกต้าง ไม่มีค้างสต็อค
เสื้อผ้า ลงทุนไม่รู้จบ มีแบบนี้ จะเอาแบบนั้น  ลงมาแล้วเหลือเต็มกำแพงบ้าน

จะรู้สึกดีทุกครั้งที่เวลาลูกค้ามารับงานแล้วเขาชอบมากยิ้มอย่างมีความสุขเราจะยิ่งสุขกว่า บางคนพอเห็นผลงานก็บอกสวยมากจริงๆ เรายิ่งมีความสุขใหญ่เลย แล้วยิ่งช่วงหน้า่นักเรียนเดี๋ยวต้องมีคนมาขอร้องให้ช่วยทำพอทำเสร็จขอบคุณยกใหญ่เราก็มีความสุขอีก ส่วนที่ไม่สุขก็มีแต่อย่าไปนึกมันเลย ;D

สำหรับผมรักงานปักตั้งแต่ได้ทำงานรองเท้ากีฬายี่ห้อหนึ่ง ทั้งขายในประเทศและส่งออก จะภูมิใจในเวลาที่เราไปเดินดูตามห้างที่มีขายรองเท้า พบรองเท้าที่เราปักให้วางขายอยู่บนชั้นสินค้า มากมายหลายรุ่น แต่ในปัจจุบันนี้ ไม่เหมือนเดิม จำนวนออเดอร์ไม่มีมากมายเหมือนแต่ก่อน ทำให้บางครั้งก็รู้สึกเหนื่อยใจ แถมมาเจอกับค่าแรง 300 พ่นพิษอีก อยู่ยากเหมือนกันครับ

สำหรับผมมีทุกอย่างมาได้..ก็เพราะ "งานปัก" ล้วนๆ เพราะผมไม่เคยทำงานอื่นเลย และก็คิดที่จะทำต่อไปจนกว่าจะทำไม่ไหว อย่างนี้ไม่เรียกว่ารัก ก็ไม่รู้จะเรียกว่าอะไรแล้ว แต่จะให้บอกว่ารักงานปักเพราะอะไร ...คงบอกได้ยาก เพราะมีเหตุผลร้อยแปดพันประการ..และผมคิดว่าแต่ละท่านก็คงจะมีเหตุของแต่ละคนที่ไม่เหมือนกัน...แต่ที่แน่ๆก็คือถ้าเรารักในงานที่เราทำ  เราก็จะมีความสุขไปกับมัน  งานก็จะออกมาดี ....ทุกอย่างก็  happy!!! :delight: :delight: :delight:

เริ่มต้นมาจากจำเป็นต้องทำครับ รู้ตัวอีกทีก็เลิกไม่ได้แล้ว ดั่งชะตาฟ้ากำหนด ให้เกิดมาเพื่อสิ่งนี้

 เห็นใจแม่บ้านที่ทำอยู่คนเดียว ก็เลยต้องช่วย หลังเลิกงานและวันหยุด ทำไปทำมาก็คุ้นเคย เลยปฏิเสธไม่ได้และไม่รังเกียจเลยมีแต่จะถามว่าอันไหนให้เราทำ...

เขาใส่งานที่ทำจากฝีมือเรา ปลื้มสุดๆ ยิ่งเห็นยิ่งรักงานนี้ครับ

ขายเสื้อปักมาก่อน และก็คิดจะทำเอง ได้เรียนและก็ได้รู้  มีความสุขและสนุกกับการที่ได้ออกแบบ ท้าทายดีรักมาก