|
หัวข้อ: กำลังใจ คนปักจักร เริ่มหัวข้อโดย: The Cat ที่ วันที่ 10 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556, 10:51:07 แม้จะเปรียบตัวเองเป็นดอกหญ้า
แต่อยู่ยอดภูผาที่สูงใหญ่ แม้ดูน้อยต้อยต่ำกว่าใครใคร แต่สูงได้ด้วยคุณค่าในตัวเอง หากจะเปรียบตัวเองเป็นหิ่งห้อย แสงอันน้อยแต่งดงามอย่าข่มเหง บินโดดเด่นแข่งดวงดาวไม่คิดเกรง ดูวังเวงแต่สวยยามค่ำคืน ขอวอนเธออย่าดูแคลนตนไร้ค่า ขอเพียงอย่าติดอยู่ความขมขื่น คนทุกคนมีค่าด้วยจุดยืน หากเจ้าลื่นล้มลงลุกขึ้นมา สร้างกำลังเติมฝันเป้าหมายใหญ่ ตั้งมั่นไปก้าวผ่านสู้ปัญหา แม้หนักเอาเบาสู้ซ่อนน้ำตา ขอเพียงอย่าให้ใครเห็นความอ่อนแอ จาก http://leimyd.exteen.com/20050803/entry ป.ล. กำลังท่องเน็ตหาข้อมูลอยู่แล้วเจอบทกลอนนี้ เลยเอามาฝากครับ (https://fbcdn-sphotos-b-a.akamaihd.net/hphotos-ak-prn1/62949_10151391637838363_1431343266_n.jpg) หัวข้อ: Re: กำลังใจ คนปักจักร เริ่มหัวข้อโดย: kochai ที่ วันที่ 10 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556, 11:44:30 กระทู้นี้ ชอบมากครับ ขอบคุณมาก the cat
คนเรามีค่าอยู่ในตัวทุกคน แต่จะมากจะน้อย ก็อยุ่ที่ตัวเรา มีทัศนคติทีดี คิดบวก ครับ สำหรับผมนะครับ the cat :-* หัวข้อ: Re: กำลังใจ คนปักจักร เริ่มหัวข้อโดย: The Cat ที่ วันที่ 10 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556, 12:27:37 ใช้ชีวิตอยู่อย่างมีเกียรติ
อรุณรุ่ง…พุ่งแสง…ฟ้าแดงปลั่ง คืนความหวัง…ดั่งนก…ที่ผกผิน ร้างรารัง…ตั้งตา…ออกหากิน ชีพไม่สิ้น…ดิ้นรน…ดั้นด้นไป เมื่อทุกอย่าง…ต่างตื่น…ฟื้นจากหลับ รื่นรอรับ…กับวัน…อันสดใส ม่านฟ้ามี…สีทอง…ผ่องอำไพ ชโลมใจ….ให้อยู่…อย่างสู้ทน ส่งสัญญาณ…การมี…ชีวิตอยู่ เพื่อกอบกู้…ชูค่า…ทุกห่าฝน ด้วยทะนง…บ่งว่า…ข้าก็คน ที่ผลักตน…พ้นผ่าน…การดูแคลน กับคืนวัน…ครรลอง…ของชีวิต ไร้ญาติมิตร…ติดตาม…ความห่วงแหน มีสมอง…สองมือ…คือตัวแทน บนดินแดน…แสนคุ้น…ของดุนยา มุ่งมั่นขอ…รอวัน…ฉันคืนกลับ อาทิตย์ลับ…ดับล่วง…ไม่ห่วงหา ขอพระองค์...ทรงรับ…กับดุอาอฺ สู่เมตตา…ลากัน…นิรันดร แต่งโดย سيلفيا عرفان (https://fbcdn-sphotos-d-a.akamaihd.net/hphotos-ak-snc7/401151_10150482523238363_954030142_n.jpg) |