ThaiEMB.com สังคมแห่งมิตรภาพ และการแบ่งปัน

เรื่องเกิดเมื่อวานเลยครับ

ปักเสื้อ สำเร็จ 20 ตัว โอ้โห.... ปักได้อุบาท มากๆ รับไม่ได้เลยครับ
คือเอา เศษวีราเน่ มาวาง มันไม่เต็มโลโก้ ทั้ง 20 หัว ปรากฏว่า ปักเสร็จ ตัวอักษรมันย่น ทั้ง 20 ตัว !!

ก็บอกให้ดูดีๆ หน่อย ละเอียดหน่อย งานเสื้อสำเร็จมันราคาสูง ไม่ใช่แผ่นปักผ้าธรรมดา ค่าปัก 10 บาท เสื้อ 250 บาท เอาสิ !
ปักเสร็จด้าน หน้าอก ก็ไปปักด้านหลัง ก็ถอยตัวหนังสือ ไม่สุดอีก เช่น ช.ช้าง ปัก เป็น บ.ใบไม้ เลย ได้แต่ถอนหายใจ

ทีนี้เหลืออีกงานนึง ที่ต้องปักเสื้อสำเร็จ ผมก็สั่งให้ ใช้วีราเน่แผ่นหนา นะ ใช้แผ่นหนานะ (ปกติงานผม ใช้ปักแต่แผ่นผ้า เลยใช้วีราเน่แผ่นบาง)
เราบอกก็ย้ำแล้วนะ ผมตื่นมา ตอนบ่าย ลูกค้าโทรตาม

งานแรก 20 ตัว เขาไม่เอา.... ผมต้องจ่ายค่าเสื้อใหม่
งานที่สอง ปักโดยใช้วีราเน่ แผ่นบาง เสื้อย่นโดนตำหนิอีก(อันนี้เขาเอาอยู่แต่ เขาคงไม่ชอบใจมากๆ)

ผมไม่เข้าใจคนงานจริงๆครับ ทำไมสั่งอย่างได้อย่าง ตอนอยู่น่ะทำ พอไม่อยู่เท่านั้นแหละ ทำอีกอย่าง
น่าเบื่อมากครับ ไล่ออก ยกเซ็ทดีมั้ย หรือ ย้าย คนงานสกรีน คนที่โอเคหน่อย มาทำแทน ดี?

ปวดหัว หรือเป็นเพราะผมไม่เอาใจใส่พอ  :061: :066: :060: :035:

***น็อตหลุดก็ไม่หามาใส่ ผมเข้าไป เช็คเห็นทุกที หลุดจากสะดึงเลยนี่แหละ ปวดหัว หลายๆเรื่องจุกจิกไปหมด  :063:

ปล.อีกอย่างนึง ค่อนข้างแอดว๊านหน่อย คือ ผมตีลาย เอาไปให้ปัก มันอาจจะเกิดข้อผิดพลาด เช่น ปักกระโดดก้าวไกลก่อน แล้วถึงตัด ซึ่งจริงๆต้องตัดก่อน แล้วค่อย ปักต่อ ผมเพิ่งมาเห็นก็วันนี้แหละ เพราะคุมเครื่องจักร เองตกลง ไม่ใช้สมองในการทำงานเลยใช้มั้ยยยยย

ลูกน้องแกล้งโง่หรือเปล่าครับ  ;D

คืออยู่กัน 2 คน นะครับ พลาดกัน คนละ อย่าง สองอย่าง เอออะไรของพวกคุณเนี่ย น่าโมโหจริงๆนะครับ
บอกอย่างนึงได้อย่างนึง ผมบอกเสมอนะครับ ว่างานละเอียด ไม่ต้องรีบ ช้าๆ

วีราเน่แข็งไม่ค่อยได้ใช้ ยังไม่ตัด ก็ไปตัดซะ ไม่ต้องเร่งรีบ จนต้องเอาแผ่นบางมาปัก  :060:

เรื่องปกติครับ
ค่อยๆพูด อธิบาย บัวไม่ได้พ้นน้ำในวันเดียว
ต้องค่อยๆฝึกจนเป็นงาน รู้ใจเรา

มันเป็นศิลปะ

เกรียงไกร

ค่อยๆพูด อธิบาย บัวไม่ได้พ้นน้ำในวันเดียว
ต้องค่อยๆฝึกจนเป็นงาน รู้ใจเรา
มันเป็นศิลปะ

ชอบๆวลีนี้โดนใจผมจริงๆครับ :067:

(http://upic.me/i/k3/xf111.png) (http://upic.me/show/53160469)


เป็นคุณตาโกชัยแล้วครับ
ปีที่แล้วไปด้วยยังไม่รู้เลยว่าแต่งงานแล้ว
โชว์รูปนี้ทำเอาสาวๆในบอร์ดที่ไปงานปีที่แล้ว ห่อเหี่ยวในทันที

ขอให้น้องแข็งแรง ฉลาดสมวัยครับ

เกรียงไกร

เจอบ่อยครับ สาเหตุจริงๆเเล้ว (ผมนะครับ)ไว้ใจเด็กจนขาดการดูเเล

                                                      ทำงาน แต่ใจไม่ได้อยู่ที่งาน   ฟังแล้วเหนื่อยใจแทนครับ....


                      ความรับผิดชอบต่องานเป็นสิ่งที่สำคัญมาก   คนทำผิดก็ต้องมีบทลงโทษกันบ้าง  เพื่อให้เขาได้ปรับปรุงแก้ไขในงานต่อไป

                                                       โตๆ เป็นผุ้ใหญ่กันแล้ว  ก็น่าจะฟังกันรู้เรื่อง จริงไหมครับ



                       
                 

ล่าสุด เรียกมาคุย แล้วครับ หวังว่าจะเข้าใจ  :025:

    ตั้งกฎระเบียบเป็นหนังสือให้พนักงานอ่านครับ  ทำเป็น ข้อ ๆ ถ้าทำผิดกฎระเบียบ  ก็ต้องมีบทลงโทษ  เช่น
          1.เรียกมาทำความเข้าใจว่ากล่าวตักเตือน โดยมีการลงลายมือชื่อพนักงานด้วยเพื่อรับทราบ การกระทำผิด ได้ไม่เกิน  3  ครั้ง  
          2.ให้พักงาน
          3.หักเงินเดือน
          4.ให้ออกจากงาน
            

เป็นเพราะเราไว้ใจหรือไม่เอาใจใส่หรือเปล่าครับ ซึ่งดูได้จากที่งานเสร็จหมดแล้วเราถึงรู้ปัญหา หรือแม้แต่ลายปักที่เราตีกับมือที่มีความผิดพลาดเรายังไม่รู้เลยหรือกว่าจะรู้ก็นาน(เราจะให้เขามารู้หรือรับผิดชอบเหมือนๆกับเราคงเป็นไปได้ยากครับเพราะเขาไม่ใช่เจ้าของ)  อย่างงานของผม งานทุกงานผมจะต้องเป็นคนเริ่มหรือไม่ก็ดูเขาทำจนกว่าจะเข้าที่แล้วจึงปล่อยให้คนงานทำต่อ เพื่อป้องกันความผิดพลาดต่างๆ เช่น ลาย สีไหม ความตึงไหม ตำแหน่งปัก เป็นต้น   สำหรับมาตรการในการลงโทษผมว่าคงนำมาใช้ได้ยากครับ เพราะเราต้องง้อเขา เช่น ถ้าเราหักเงินก็จะยิ่งทำให้เขาหมดกำลังใจ ทำให้งานออกมาไม่ดีหรืออาจไม่ทำงานกับเราเลยก็ได้ (อย่างที่คุณเกรียงไกรบอกล่ะครับว่ามันเป็นงานศิลปะ..งานศิลปะมันต้องทำด้วยใจครับ)

เฮ้อ อ่านแล้วเหนื่อยๆจริงๆเลยครับเรื่องคนนี่เป็นอะไรที่ปวดหัวที่สุดครับ

วันนี้ผมก็โดน เด็กติดป้ายคอผิดสี ไม่ใช่ผิดไซร์นะครับ คืองานทั่วไปจะติดป้ายบริษัทสีขาว แต่ของกรมทรัพย์สินต้องติดสีชมพู ต้องเลาะป้ายคอ 5000 กว่าตัว ปัญหาก็คืองานเเพ็คลงถุงหมดเเล้วด้วย
กลุ้มเลย

ท่านโมทย์เข้าใจดีเลยครับ

ทำเสียงแบบท่านอาจารย์เฉลิมชัย  มันเป็นศิลปะ!!!

เกรียงไกร

น่าเห็นใจเหมือนกันนะครับบางทีราคาปักยังไม่คุุ้มกับค่าเสียหายของลูกค้า เทียบกันไม่ติดเลย ลูกน้องโรงปักมันมีหลายประเภท ผมเชื่อว่าเจ้าของหรือลูกพี่ของลูกน้อง อย่างเราๆท่านๆ เรารู้งานดี เราจะเอางานอะไรเเบบไหน ผมเชื่อทุกคนต้องสอนหรือเเนะนำ บอกข้อจำกัดเเละรายละเอียดของงานให้เเน่นอน  บางที่ลูกน้องเรามันก็เลือเกินอย่างท่านเจ้าของกระทู้น๊อตหลุดนั่นเเหละครับ บางที เเกล้งโง่ มักงาย ไม่ใส่ใจรู้เเต่ว่าไม่ทำ ต้องค่อยๆเเก้ครับ คนที่อยู่ใกล้กับเขานั่นต้องรู้ดีว่าจะเเก้กับเขาอย่างไร พยายามอย่าปล่อยหรือไว้ใจเขาเกินไป เราผู้เสียหาย    ส่วนการตั้งกฎระเบียบหรือตั้งบทลงโทษ ร้านปักเล็ก กับโรงปักใหญ่มันต่างกันครับ บัวไม่ให้ชำ้น้ำไม่ให้ขุ่นก็เป็นวิธีที่ดีมากครับ  โรงปักหรือโรงงานใหญ่พนักงานเยอะ เอากฎระเบียบบทลงโทษมาใช่ได้ เพราะ คนนึงออกไปยังมีคนอื่นทำเเทนเเละพนักงงานหมุนเวียนเข้ามาทดเเทนจำนวนคนก็ยังไม่ขาดหาย  เเต่ถ้ามันเหลือเกินจริงก็ตามที่ท่านสุเมธใช้อยู่เหมาะสม ถ้าร้านเล็กปักพนักงานออกไปเนี่ย เถ้าเเก่ยืนปักเองเเน่นอนลูกน้องจ้างจำกัด    ผมเองประสบการณ์เยอะมากเรื่องเเบบนี้ ใช้ไม้นวมครับ เรียกมานั่งคุยวัดกึ๋นเขาดู ว่าความคิดรวบยอดเกี่ยวกับงานเขามีเเค่ไหน ถ้าเราฟังเขาเเล้วจะรู้ทันที ว่าเขา จะ คุณมีโทษ กับงานกับเรา เเค่ไหน เเล้วหาวิธีเเก้กับเขาเลย บางทีคุยเเล้วยังมึน ก็มีเรียกพวกมารอเล่นงานหน้าโรงงาน เจอเเล้วก็บอก  เลยทันนที โทษทีเหอะเราคุยเรื่องงาน ไม่ได้คุยเรื่องนักเลง ถ้าคุยเรื่องนักเลง ให้นัดมาคุยหรือจะเอาวันไหน เเค่นั้นเเหลวันรุ่งขั้นเขาก็ไม่มาทำงานเเล้ว ดีที่เราไม่ต้อง เซ็นต์ใบเตือน หรือไล่เขาออก    พนักงานที่อยู่ก็สร้างปัญหาน้อยลงใช่ว่าปัญหาหรือความผิดงานจะหมดไปเลย ต้องมีบ้าง ลูกน้อยเป็นร้อยคนทำงานร่วมกัน  สู้ๆๆๆครับท่านเจ้าของกระทู้
ผมโชคดดีปัญหาเเบบนี้ไม่ค่อยมีให้ปวดหัว จะผิดก็เเค่ลูกค้าสั่งผิดเเล้วพลิกลิ้น เเต่เรายอมได้ก็เเกล้งยอม เพื่อมิตรภาพทางการค้า ค่อยเอาคืนทีหลังอีกเยอะเเยะครับที่เราจะเอากับเขา  ทนเอานะครับ เดี๋ยวไม่ลูกปักงานให้รอจังหวะหาตนใหม่ก่อน